Dla wielu panów gęsta czupryna to atrybut witalności, urody i męskości. Trudno im zaakceptować postępujące wypadanie włosów. Eksperymentują więc z różnymi metodami, aby tylko odzyskać włosy. Które metody leczenia łysienia warto polecić? Łysienie u mężczyzn najczęściej podyktowane jest genetycznie lub zależy od pracy gospodarki hormonalnej i samego testosteronu Spis treściEtapy męskiego łysieniaŁysienie - winne są genyŁysienie i łojotokPreparaty na łysienieMetody przeszczepów włosów Nadmierne wypadanie włosów może być skutkiem złej diety, długotrwałego silnego stresu, nawet choroby gorączkowej. To również częsta reakcja na chemioterapię i leki przeciwdepresyjne. Zdarza się też po operacji związanej z dużą utratą krwi. Najczęstszą postacią łysienia jest jednak łysienie typu męskiego (androgenowe). Dotyczy ono ok. 60 proc. mężczyzn powyżej 50. roku życia. Ten typ łysienia nierzadko rozpoczyna się w wieku 16–20 lat i występuje rodzinnie. Postępujące z wiekiem wypadanie włosów jest naturalnym procesem fizjologicznym związanym z obecnością męskich hormonów płciowych. To, czy mężczyzna będzie łysieć, zależy głównie od pochodnej męskiego hormonu płciowego testosteronu, zwanej dihydrotestosteronem (DHT). DHT działa na mieszki włosowe – sprawia, że zamiast mocnych i długich włosów zaczynają one produkować krótkie i cieńsze. W końcu wytwarzają tylko delikatny meszek, taki sam, jaki porasta nos czy czoło. Szczotkuj włosy - najlepiej rano i wieczorem, prowadząc szczotkę z włosem i pod włos. Dzięki temu zostanie usunięta część powłoczki tłuszczowej, a skóra oczyści się ze złuszczonych komórek i łupieżu. Na zdrowej głowie 10 proc. włosów znajduje się w fizjologicznej fazie spoczynku, a wypadanie około 100 włosów dziennie jest naturalne. Każdy włos rośnie średnio o 1 cm na miesiąc przez 2–6 lat. Skracanie okresu wzrostu włosa, a wydłużenie się okresu spoczynku mieszka włosowego prowadzi do miniaturyzacji mieszków i łysienia. Warto wiedzieć, że większość łysiejących mężczyzn nie gubi włosów szybciej niż inni. Jednak w miejsce wypadających włosów nie rosną im nowe albo się nie regenerują. Etapy męskiego łysienia Tabela ze skalą Norwood-Hamiltona (NW) - pisuje fazy łysienia androgenowego u mężczyzn. Początkowo tworzą się zakola (zatoki), czyli niewielkie ubytki owłosienia w przednich częściach głowy. Z czasem pierwotna linia włosów przerzedza się i ulega podwyższeniu – tworzy się „wysokie czoło” – tradycyjna oznaka męskiego łysienia. Jeśli proces nadmiernego wypadania nie zostanie zatrzymany, a włosy są odpowiednio wrażliwe na DHT (dihydrotestosteron), stopniowo przerzedzają się one na środkowej części głowy i koronie. W zaawansowanych stadiach łysienia miniaturyzacja obejmuje włosy na prawie całej głowie. Ostatnie stadium to już całkowita łysina. Najdłużej trzymają się zwykle włosy na potylicy i skroniach (różnią się genetycznie od tych w zakolach i na czubku). Te, które pozostają na głowie, są odporne na DHT. Łysienie - winne są geny Niektórzy mężczyźni są nosicielami tzw. genu łysienia, odziedziczonego najczęściej po ojcu. Łysienie rodzinne stwierdza się w 2/3 przypadków. Zaczyna się ono zwykle od okolic skroniowo-czołowych, gdzie tworzą się zakola. Włosy mogą też przerzedzać się nad czołem i na szczycie głowy, podczas gdy na obwodzie ich ilość zmniejsza się nieznacznie. U jednych ten proces przebiega gwałtowniej, u innych wolniej. W postaci ciężkiej łysienie zaczyna się w wieku 16–18 lat i szybko postępuje, w postaci lekkiej – ok. 40. roku życia. Rozpoznanie łysienia typu męskiego nie stanowi dla lekarza problemu, w przypadkach wątpliwych zaleca się wykonanie badania korzenia włosa – trichogram. Łysienie i łojotok U większości mężczyzn łysieniu towarzyszy nadmierne wydzielanie łoju, za co też odpowiedzialne są męskie hormony płciowe. Zauważalne przerzedzanie się włosów poprzedza tłusty łupież (żółtawe wilgotne łuski), któremu może towarzyszyć łojotokowe zapalenie skóry (czerwonawe złuszczające się plamy na skórze głowy). Te dolegliwości mogą doprowadzić do nasilenia wypadania włosów. Udział w powstaniu obu schorzeń ma nadmierny rozwój drobnoustrojów z rodziny grzybów drożdżopodobnych – Pityrosporum ovale. Dlatego w przypadku tłustego łupieżu i łojotokowego zapalenia skóry dermatolodzy polecają środki hamujące rozwój drobnoustrojów, lecznicze szampony o działaniu antydrożdżakowym i antyłojotokowym, najlepiej zawierające pochodne imidazolowe, siarczan selenu, pirytion cynku (do kupienia w aptece bez recepty). specjalista dermatolog, Piotr Szlęzak Niekorzystne procesy zachodzące w organizmie zarówno mężczyzny, jak i kobiety mogą sprawić, że otoczka kolagenowa wokół korzenia włosa ulega zwłóknieniu. Uciskany korzeń jest gorzej odżywiony oraz słabiej przytwierdzony w skórze głowy. Wytwarzany przez niego włos staje się coraz cieńszy, wypada, a po pewnym czasie przestaje odrastać. Rozpoczyna się proces łysienia. Aby temu zapobiegać, należy działać podwójnie: przytwierdzić korzeń włosa w skórze głowy oraz pobudzić jego odbudowę, dostarczając składniki odżywcze. Preparaty na łysienie Leczenie łysienia powinno odbywać się pod kontrolą dermatologa. Stosowane są środki zawierające amineksil i minoksidil (np. Loxon, Regaine, Piloxidil, Decros), które wpływają na porost włosów dzięki zwiększonemu ukrwieniu skóry głowy. Wydłuża się faza wzrostu i spoczynku włosa, a skraca faza wypadania. Najlepsze efekty są widoczne u osób przed 40. rokiem życia, u których łysiejące miejsca nie przekroczyły średnicy 10 cm. Pierwsze rezultaty odrastania włosów są zauważalne po 2–4 miesiącach regularnego stosowania (2 razy dziennie), a najlepsze efekty po około roku. Najskuteczniejszym środkiem hamującym wypadanie włosów i pobudzającym ich odrost jest finasteryd, związek blokujący przemianę testosteronu w DHT, bezpośredniego sprawcę łysienia. Aż u 90 proc. mężczyzn poddanych leczeniu następuje powstrzymanie procesu łysienia, a około 60 proc. może liczyć na odrost włosów. Kuracja wymaga cierpliwości i nie jest tania (kosztuje kilkaset złotych miesięcznie). Pierwsze efekty w postaci zahamowania wypadania włosów można zaobserwować po 3–5 miesiącach. Najbardziej radykalną metodą leczenia są jednak przeszczepy. Metody przeszczepów włosów Płaty skóry z dobrze rozwiniętymi mieszkami włosowymi przeszczepia się w miejsce największych ubytków. Aby zakryć niewielkie zakole, potrzeba ok. 150 implantów. Na odzyskanie czupryny czeka się 6 miesięcy. Małe fragmenty skóry zawierające od 1 do 15 włosów są przeszczepiane z tyłu lub boków głowy w miejsce łysiny. Miniprzeszczepy, które zawierają kilka włosów, dają najlepsze rezultaty, ale jest to metoda droższa i czasochłonna. Czasem trzeba 700 takich przeszczepów, aby zasłonić łysinę, na efekty czeka się ok. 2 lata. miesięcznik "Zdrowie"